Piołun ma długą historię i od wieków był używany do celów leczniczych. Łacińska nazwa rośliny, Artemisia absinthium, wywodzi się od starożytnej bogini Artemidy. Bylica piołun najczęściej kojarzona jest z formą płynną, czyli z napojami alkoholowymi, takimi jak wermut czy słynny absynt. Jest to również jeden z najlepszych naturalnych środków wspomagających trawienie i może być uprawiany bez żadnych problemów.
Piołun – charakterystyka
Według niektórych danych rodzaj botaniczny piołunu liczy do 500 gatunków. Należą do nich znane gatunki, takie jak bylica pospolita, bylica pospolita czy znana przyprawa – bylica estragonowa. Artemisia to rodzaj piołunu, który może dorastać do 150 cm wysokości. Najczęściej jednak jest znacznie mniejszy (od 50 cm do 100 metrów). Ma mocny, wyrazisty zapach dzięki zawartym w nim olejkom.
Liście piołunu można znaleźć na górze i na dole rośliny. W miarę przemieszczania się w górę łodygi rośliny stają się mniejsze, bardziej lancetowate i mniej owłosione. Dolne liście mają długie ogonki i potrójnie upierzone skrzela, podczas gdy wszystkie liście są po obu stronach owłosione. Na początku roku, w okresie kwitnienia, dziewanna wytwarza małe żółte kwiaty zebrane w kuliste lub spłaszczone koszyczki. Zebrane w grona tworzą efektowną wiechę. Istnieje wiele pięknych rodzimych roślin, które można wyhodować z nasion i przekształcą obszar w mini ekosystem. Na przykład bylica piołun preferuje cieplejsze klimaty, co bardzo efektownie wygląda w pobliżu takich miejsc jak pola czy pola golfowe.
Stanowisko i gleba do uprawy piołunu
Piołun lubi stanowiska ciepłe i słoneczne na glebach przepuszczalnych, suchych i lekko zasadowych. Optymalne jest lekko piaszczyste lub nawet żwirowe podłoże, które zapewnia dobre napowietrzanie i szybkie odprowadzanie wody.
Jak siać i sadzić bylicę piołun?
Bylica piołunu jest również zaskakująco łatwa w uprawie zarówno z nasion, jak i sadzonek. Jeśli chodzi o wysiew, wystarczy rozsypać nasiona na powierzchni i lekko je docisnąć, aby ich nie zgubić. Zwykle zajmuje to 10-21 dni, ale czasami może to zająć tygodnie, jeśli nie ma wystarczającej ilości światła. Aby uzyskać najlepsze wyniki, okrywy piołunu powinny być oddalone od siebie o co najmniej 25 cm. Możesz także wyhodować nowe rośliny z sadzonek o długości 10 cm i co najmniej 2 parach liści.
Po prostu wbij je w ziemię po usunięciu ich liściastych wierzchołków. Piołun rozmnaża się, zakorzeniając się w ziemi. W razie potrzeby można również podzielić jego korzenie, ale wskazane jest pobranie sadzonek. Piołun to lecznicze zioło, które pomaga zapobiegać szkodnikom w ogrodzie i ma również właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Piołun to roślina dająca potężne krzewy, a ich unikalna zdolność nazywana jest allelopatią. Oznacza to, że uwalnia do środowiska chemikalia, które mają negatywny wpływ na inne pobliskie rośliny. W związku z tym agresywnym zachowaniem wobec sąsiadów nie należy łączyć z innymi ziołami w naszym ogrodzie.
Mimo wszystko istnieją również gatunki roślin, które znosi towarzystwo bylicy piołunu. Należą do nich geranium, japoński rozmaryn czy goździki. Inne zioła, które toleruje towarzystwo piołunu, to inne bylicy, takie jak drzewo Boga lub ruta.
Jak podlewać i nawozić bylicę piołun?
W porównaniu do innych roślin, takich jak sukulenty, które potrzebują dużo wody, piołun na szczęście potrzebuje bardzo mało. Innymi słowy, może wytrzymać wiele dni bez wody. Ciągłe nawilżanie gleby jest tak samo szkodliwe, jak suche podłoże, dlatego odpowiednie jej podlewanie jest kluczowe, aby uniknąć zabicia naszej rośliny. Bezsilne opadające liście to znak, że Twoja roślina potrzebuje więcej wody. Po podlaniu roślina szybko się odrodzi. Do nawożenia gleby piołunowej najlepiej użyć obornika, który przed sadzeniem należy wymieszać. Jeśli nie masz pod ręką obornika, możesz użyć zwykłej ziemi ogrodowej z odpowiednimi nawozami.
Zastosowanie bylicy piołunu w ogrodzie
Piołun jest nie tylko korzystny dla zdrowia, ale także świetnie sprawdza się w zwalczaniu szkodników i chorób w ogrodzie. Napary i ekstrakty z piołunu są używane do odpędzania roślin od mszyc, mrówek, przędziorków i innych szkodliwych szkodników.
